Februari 2015

Is dat even schrikken, ik wist dat ik al een tijd niets had geschreven, maar dat er sinds 6 november geen blogs meer zijn verschenen is niet zo mooi. Het kost tijd om een blog te schrijven, en tijd, ach ik heb zoveel tijd, maar ik doe ook zoveel.

Intussen heb ik wel weer een beeld af.
Drie gratiën.

Al eerder, in mijn blog van 24 maart 2014, schreef ik over dit onderwerp.

Nu is mijn nieuwe beeld af en heeft een plaats in de galerie gekregen. Ik kan er met plezier naar kijken, dit is nu weer zo’n beeld waarbij je gewoon met je ogen én met je handen mag kijken.

    

Het begint met wat krijtstrepen, ik werk in de techniek van ‘Taille directe’, dat wil zeggen, de beitel en de guts erin en al werkend, denkend en kijkend vormgeven. Op gezette tijden letterlijk en figuurlijk een stapje terug doen en van verschillende invalshoeken naar het object kijken, naar de lijn, de spanning, de vormrijm, de huid…

Drie ongeveer even lange licht gebogen stokken. Ok, drie is gelukt, nu nog die gratie. Misschien is de welving een verwijzing naar een borst, gracieus? Ik laat het verder aan de verbeelding van mijn lezers over om dit af te lezen aan deze objecten. Je mag komen kijken, het staat in de galerie.