Juli 2022

Als beeldhouwer zoek ik steeds naar mogelijkheden om mijn werk zeggingskracht te geven, om te onderzoeken hoe ik verder kan komen in mijn techniek en daardoor beter kan communiceren in beeldtaal.
De keuze voor het materiaal hout is niet de gemakkelijkste die een beeldhouwer kan maken. Hout is een nu eenmaal een eigenzinnig materiaal en wanneer je als beeldhouwer denkt uitgewerkt te zijn, werkt het hout nog door. Nu zijn er van mijn  beelden een aantal die naar mijn mening te lang doorgaan met werken, één ervan is deze: Golf. Bij dit beeld echter wilde ik zelf het uiteindelijke uiterlijk bepalen en lange tijd heb ik gezocht naar een mogelijkheid om het met metaal te combineren.

Een van de redenen om een poosje in Zuid Frankrijk te gaan werken was een contact dat ik eerder dit jaar kreeg met een beeldend kunstenaar in Pézenas, Bruno Bergamesco.

In zijn galerie zag ik voorbeelden van hoe hij met metaal en hout werkt en van hem kon ik leren hoe ik beide materialen kan combineren. Na hernieuwde kennismaking heeft hij mij in zijn werkplaats laten zien hoe de techniek gaat en heb ik de grondbeginselen kunnen toepassen in een beeld dat ik speciaal daarvoor uit Nederland had meegenomen. Zoals dat gaat met hout, een houten beeld blijft werken; nu vind ik dat helemaal niet erg, omdat voor mijn gevoel een beeld nooit echt af is. Maar toch.

Dit beeld uit 2019/2020  heeft een paar jaar in mijn galerie in Hongarije gestaan. Eenmaal terug in Nederland kwam het in een heel andere temperatuur en vochtigheid te staan en de scheurvorming trad op, reden voor mij om dit beeld met metaal verder te bewerken.

Als vervolgproject hierop ga ik aan de gang met het beeld “zwanger”. Door in groot massief hout te werken loop je het risico dat bij niet juiste klimatologische omstandigheden droogscheuren ontstaan, nou dat ga ik dus binnenkort aanpakken.

Oorspronkelijk zag het beeld er zo uit, in 2015, nu, jaren  later ziet het er zo uit.

eikenhout en acryl voetstuk ‘Pierre Poujol’ ca 100 cm hoog.

Augustus 2022

In vervolg op mijn vorige bericht nu nog een paar beelden die hier de afgelopen weken zijn ontstaan. Lopende door de bossen en over de heuvels begint het maken van een beeld met het vinden van een grondvorm. Ik zie een tak, een stuk hout, een stronk en door lichtspel van het bladerdek en wisselende wolkenluchten zie ik een mogelijke uitwerking.

eikenhout en acrylverf, voetstuk ‘Pierre Poujol’ hoogte ca 60 cm.

Werken in oud hout betekent weghalen en andere wegen inslaan dan wat je in eerste instantie denkt te gaan maken, maar dat is nu juist het creatieve proces. Uit de georganiseerde chaos ontstaat dan de grondvorm die ik dan met kleur uitwerk tot ook een voor mij verrassend  resultaat.

eikenhout en acrylverf voetstuk ‘Pierre Poujol’ hoogte ca 40 cm.

Nog steeds vind ik dat de middeleeuwse beeldsnijder en beeldhouwer te weinig eer krijgt voor het scheppende werk,  de vergulder en schilder van zijn beelden kregen meer waardering en een hogere vergoeding. Ik geef toe dat het kleurrijk voltooien van een werkstuk een meerwaarde heeft, maar zonder het beeld eronder is er toch niets, of hooguit een 2 dimensionaal object,
Deze “middeleeuwse” beelden zouden in in de 19e eeuw ongetwijfeld ook in loogbad  ontkleurd worden.